பிரிய(யா) நிலா

ரயிலின் வேகத்துக்கிணையாய்
வெட்டவெளி வானில்
என் முகம் பார்த்தவாறே
ஓடி வருகிறது வெள்ளிநிலா
எனக்குத் தெரியும் அதுவும் 
பிரியத்தான் போகிறதென
பிரியத்தான் போகிறோமென
அதற்கும் தெரியுமாவென்றே
கவலையாய் இருக்கிறது.

* * *

நேற்றிரவு விடைபெறாத
ஏக்கத்தில் இளைத்த நிலா
ஆயிரம் காதங்களுக்கும் அப்பால்
இன்றும் தொடர்கிறது
சன்னலினூடாக என்
முகம் பார்த்தவாறு
அடுத்த சந்திப்புக்கு
ஆறுமாதமோ ஆண்டுகளோ
ஆகக்கூடுமென்பது 
அதற்குப் புரிந்திருக்குமோவென்றே 
கவலையாக இருக்கிறது.

* * *

நீ வானத்திலும்
நான் பூமியிலும்
உனக்கும் எனக்கும்
எட்டாத்தொலைவு
எல்லாம் அறிந்திருந்தும்
விடியலுக்கு முந்தைய
கடைசி தரிசனத்திற்காக
பனியின் ஊடாக
குளிரில் நடுங்கியவாறே
என் பாதை அறிந்து
பின்தொடர்கிறாய்
காலைக் குளிரிலும்
கதவைத் திறப்பேனென
காத்திருக்கும் நீ
கண்டறிந்தது எப்படி ...